BAΨΙΜΟ: Tεχνοτροπία ...με ΣΦΟΥΓΓΑΡΙ ~ Φτιάχνω μόνος μου

σως η πιο διαδεδομένη αν και όχι από τις ευκολότερες, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι.

Οι δυσκολίες της, αφ΄ενός ότι η σωστή επιλογή των χρωμάτων παίζει περισσότερο καθοριστικό ρόλο σε σύγκριση με άλλες, αφού δεν "αποδίδει" το ίδιο σε όλους τους χρωματισμούς, αλλά και ότι για να είναι πραγματικά πετυχημένη, απαιτεί μεγάλη προσοχή στην λεπτομέρεια και το "δέσιμο" των αποχρώσεων.

Στα υπέρ της, σε σχέση με άλλες τεχνοτροπίες, ότι δεν "κουράζει" το μάτι, ακόμα κι αν εφαρμοσθεί σε μεγάλες επιφάνειες.

Εκτός από μπογιά σε δύο αποχρώσεις (η μία πιο ανοιχτόχρωμη από την άλλη) και τα απαραίτητα για το κανονικό βάψιμο, θα χρειαστείτε επιπλέον ένα σφουγγάρι. Οι ειδικοί συστήνουν φυσικό, αλλά στην ανάγκη και μ΄ένα μικρό πλαστικό σφουγγάρι με αρκετές τρύπες θα την κάνετε τη δουλειά σας.

- Βάφετε αρχικά τον τοίχο με το πιο ανοιχτό χρώμα και το αφήνετε να στεγνώσει.

- Στη συνέχεια βρέξτε το σφουγγάρι, στίψτε το, βουτήξτε το στο δεύτερο (πιο σκούρο) χρώμα, ξαναστίψτε καλά και περάστε το σφουγγάρι με κυκλικές κινήσεις πάνω στον τοίχο.

Αν χρησιμοποιήσετε φυσικό σφουγγάρι, απλά ταμπονάρετε το χρώμα πάνω στον τοίχο.

Το μυστικό είναι πως κάθε φορά το σφουγγάρι θα πρέπει να είναι απλώς νωπό και με πολύ μικρή ποσότητα μπογιάς, πολύ καλά στιμμένο δηλαδή.

Όσο πιο πολύ κατορθώσετε να "σβήσετε", αρμονικά και φυσικά, τα σχήματα που δημιουργεί το σφουγγάρι, μέσα στο γενικό φόντο της πρώτης απόχρωσης που βάψατε τον τοίχο, τόσο καλύτερο το αποτέλεσμα κι αυτή ακριβώς και η δυσκολία στην επιτυχία της.

Όλοι έχουμε δει τοίχους που "ισχυρίζονται" ότι είναι βαμμένοι με την συγκεκριμένη τεχνοτροπία, όμως στη πραγματικότητα η εικόνα που δίνουν, είναι εκείνη των ακαθόριστων και "άτσαλα" σχεδιασμένων κύκλων μιας απόχρωσης, πάνω σε μια άλλη. Στις επαγγελματικές εφαρμογές της όμως, η κίνηση που διέγραψε το σφουγγάρι στον τοίχο διακρίνεται με δυσκολία και τα χρώματα "στις ενώσεις" τους έχουν αναμιχθεί με τέτοιο τρόπο που, παρά τη διαφορά ανά σημείο του τοίχου σε σκούρο-ανοιχτό, το αποτέλεσμα δείχνει ενιαίο, σχεδόν ζωγραφισμένο.

Επειδή πολλές φορές, ανάλογα και με την ποιότητα της μπογιάς, η απόχρωσή τους όταν στεγνώσει έχει αρκετή απόκλιση απ΄ αυτό που βλέπετε αρχικά, ολοκληρώστε την τεχνοτροπία σ΄ένα πολύ μικρό μέρος του τοίχου, αφήστε το να στεγνώσει εντελώς για να βεβαιωθείτε για το αποτέλεσμα και αν η τελική απόχρωση σας ικανοποιεί, συνεχίστε.

Μια επίσης ενδιαφέρουσα και περισσότερο απλή στη δημιουργία της παραλλαγή της ίδιας τεχνικής, είναι να χρησιμοποιήσετε μία μόνον απόχρωση χρώματος και αφού βάψετε τον τοίχο και πριν στεγνώσει εντελώς, με τον ίδιο όπως πιο πάνω τρόπο, να "ξανοίξετε" ορισμένα σημεία με το βρεγμένο σφουγγάρι.

Δουλέψτε σαν να σβήνετε ένα μαυροπίνακα, με αργές κινήσεις, "ξεβάφοντας" κατά τόπους και πολύ ελαφρά το χρώμα του τοίχου.

Αντίστοιχα με λίγη περισσότερη προσοχή και υπομονή, μπορείτε να δουλέψετε με το σφουγγάρι με περισσότερα από ένα χρώματα, βουτώντας το ελαφρά και εναλλάξ στις μπογιές πριν ταμπονάρετε στον τοίχο, πάνω στο βασικό χρώμα που θα τον έχετε ήδη βάψει.
Αυτός είναι ένας τρόπος να αναδειχθεί πολύ έντονα η συγκεκριμένη τεχνοτροπία, πάνω σε λευκούς τοίχους.

Παρεμφερές οπτικό αποτέλεσμα δίνει και η εφαρμογή της ίδιας τεχνικής μ΄ένα κομμάτι μαλακό πανί αντί για σφουγγάρι.

Θα το χρησιμοποιήσετε με τον ίδιο τρόπο, καλά στιμμένο η ταμπονάροντας πάνω στον τοίχο, ενώ με ένα στεγνό πινέλο όσο η μπογιά είναι ακόμη υγρή μπορείτε να "διορθώσετε" τους σχηματισμούς της μπογιάς ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο ομοιόμορφοι.